Aleister Crowley

ezonet.pl, 7 października 2025

Aleister Crowley (/ˈælɪstər ˈkroʊli/ AL-ist-ər KROH-lee; urodzony jako Edward Alexander Crowley; 12 października 1875 – 1 grudnia 1947) był angielskim okultystą, magikiem ceremonialnym, poetą, powieściopisarzem, alpinistą i malarzem. Założył religię Thelema, identyfikując się jako prorok, któremu powierzono zadanie poprowadzenia ludzkości do Æonu Horusa na początku XX wieku. Jako płodny pisarz, w ciągu swojego życia opublikował wiele dzieł.

Urodzony w zamożnej rodzinie w Royal Leamington Spa w hrabstwie Warwickshire, Crowley odrzucił fundamentalistyczną chrześcijańską wiarę swoich rodziców, wyznawców Plymouth Brethren, aby poświęcić się zachodniej ezoteryce. Kształcił się w Trinity College na Uniwersytecie Cambridge, gdzie skupił swoją uwagę na wspinaczce górskiej i poezji, co zaowocowało kilkoma publikacjami. Niektórzy biografowie twierdzą, że właśnie tam został zwerbowany do brytyjskiej agencji wywiadowczej, sugerując ponadto, że przez całe życie pozostał szpiegiem. W 1898 roku wstąpił do ezoterycznego Hermetycznego Zakonu Złotego Brzasku, gdzie został przeszkolony w magii ceremonialnej przez Samuela Liddella MacGregora Mathersa i Allana Bennetta. Wybrał się na wyprawę górską do Meksyku z Oscarem Eckensteinem, a następnie studiował praktyki hinduskie i buddyjskie w Indiach. W 1904 roku ożenił się z Rose Edith Kelly, a miesiąc miodowy spędzili w Kairze w Egipcie, gdzie Crowley spisał Księgę Prawa – święty tekst stanowiący podstawę Thelemy, który, jak twierdził, został mu podyktowany przez nadprzyrodzoną istotę o imieniu Aiwass. Księga ogłaszała początek Eonu Horusa i głosiła, że jego wyznawcy powinni „czynić to, co chcą”: dążyć do zharmonizowania się ze swoją prawdziwą wolą poprzez praktykowanie magii ceremonialnej.

Po nieudanej wyprawie na Kanchenjungę w 1905 roku oraz wizycie w Indiach i Chinach Crowley powrócił do Wielkiej Brytanii, gdzie zwrócił na siebie uwagę jako płodny autor poezji, powieści i literatury okultystycznej. W 1907 roku wraz z George’em Cecilem Jonesem założył ezoteryczny zakon A∴A∴, poprzez który propagowali Thelema. Po pobycie w Algierii, w 1912 roku został inicjowany do innego ezoterycznego zakonu, niemieckiego Ordo Templi Orientis (O.T.O.) ; awansował na przywódcę jego brytyjskiego oddziału, który przekształcił zgodnie z Thelema. Dzięki O.T.O. grupy thelemitów powstały w Wielkiej Brytanii, Australii i Ameryce Północnej. Pierwszą wojnę światową Crowley spędził w Stanach Zjednoczonych, gdzie zajął się malarstwem i prowadził kampanię na rzecz niemieckich działań wojennych przeciwko Wielkiej Brytanii. Jego biografowie ujawnili później, że infiltrował ruch proniemiecki, aby pomagać brytyjskim służbom wywiadowczym. W 1920 roku założył Opactwo Thelemy, religijną komunę w Cefalù na Sycylii, gdzie mieszkał wraz z różnymi wyznawcami. Jego libertynowski styl życia doprowadził do potępienia w brytyjskiej prasie, a włoski rząd wydalił go w 1923 roku. Kolejne dwie dekady spędził we Francji, Niemczech i Anglii, nadal promując Thelemę aż do śmierci.

Crowley zyskał szeroką sławę za życia, będąc użytkownikiem narkotyków, biseksualistą i indywidualistycznym krytykiem społecznym. Crowley pozostał bardzo wpływową postacią w zachodniej ezoteryce i kontrkulturze lat 60. XX wieku i nadal jest uważany za proroka w Thelema. Jest bohaterem różnych biografii i badań naukowych.

Wczesne życie

Młodość

Aleister Crowley urodził się jako Edward Alexander Crowley 12 października 1875 roku pod adresem 30 Clarendon Square w Royal Leamington Spa w hrabstwie Warwickshire.

Crowley urodził się jako Edward Alexander Crowley pod adresem 30 Clarendon Square w Royal Leamington Spa, Warwickshire, w Anglii, 12 października 1875 roku.^[1] Jego ojciec, Edward Crowley (1829–1887), był z wykształcenia inżynierem, ale dzięki udziałom w dochodowej rodzinnej firmie piwowarskiej Crowley’s Alton Ales mógł przejść na emeryturę jeszcze przed narodzinami syna. ^[2] Jego matka, Emily Bertha Bishop (1848–1917), pochodziła z rodziny z Devonshire-Somerset i miała napięte relacje z synem; opisywała go jako „Bestię”, co mu się bardzo podobało.^[3] Para pobrała się w londyńskim urządzie stanu cywilnego w Kensington w listopadzie 1874 roku^[4] i była ewangelicznymi chrześcijanami. Ojciec Crowleya urodził się jako kwakier, ale przeszedł na wiarę Exclusive Brethren, frakcję chrześcijańskiej fundamentalistycznej grupy znanej jako Plymouth Brethren; Emily również przeszła na tę wiarę po ślubie. Ojciec Crowleya był szczególnie pobożny, spędzając czas jako wędrowny kaznodzieja sekty i codziennie po śniadaniu czytając żonie i synowi rozdział z Biblii. ^[5] Po śmierci swojej córeczki w 1880 roku, w 1881 roku Crowleyowie przenieśli się do Redhill w Surrey.^[6] W wieku 8 lat Crowley został wysłany do ewangelickiej chrześcijańskiej szkoły z internatem H. T. Habershona w Hastings, a następnie do szkoły przygotowawczej Ebor w Cambridge, prowadzonej przez wielebnego Henry’ego d’Arcy Champneya, którego Crowley uważał za sadystę.^[7]

W marcu 1887 roku, kiedy Crowley miał jedenaście lat, jego ojciec zmarł na raka języka. Crowley opisał to jako punkt zwrotny w swoim życiu^[8] i zawsze darzył ojca podziwem, opisując go jako „mojego bohatera i przyjaciela”. ^[9] Odziedziczywszy jedną trzecią majątku ojca, zacząłeś źle zachowywać się w szkole i zostałeś surowo ukarany przez Champneya; twoja rodzina zabrała cię ze szkoły, gdy zachorowałeś na albuminurię.^[10] Następnie uczęszczałeś do Malvern College i Tonbridge School, które pogardzałeś i opuściłeś po kilku semestrach. ^[11] Stał się coraz bardziej sceptyczny wobec chrześcijaństwa, wskazując swoim nauczycielom religii na niespójności biblijne^[12] i sprzeciwiając się chrześcijańskiej moralności, w której został wychowany, paląc papierosy, masturbując się i uprawiając seks z prostytutkami, od których zaraził się rzęsistkowicą. ^[13] Wysłany do Eastbourne, aby mieszkać z nauczycielem z ruchu Brethren, podjął naukę chemii w Eastbourne College. Crowley zainteresował się szachami, poezją i wspinaczką górską, a w 1894 roku wspiął się na Beachy Head, po czym odwiedził Alpy i wstąpił do Scottish Mountaineering Club. W następnym roku powrócił do Alp Berneńskich, wspinając się na Eiger, Trift, Jungfrau, Mönch i Wetterhorn. ^[14]

Uniwersytet Cambridge: 1895–1898

Przyjmując imię Aleister zamiast Edward, w październiku 1895 roku Crowley rozpoczął trzyletni kurs w Trinity College w Cambridge, gdzie zapisał się na studia filozoficzne w ramach Moral Science Tripos. Za zgodą swojego osobistego nauczyciela zmienił kierunek na literaturę angielską, która nie była wówczas częścią oferowanego programu nauczania. ^[15] Crowley spędzał większość czasu na uniwersytecie, oddając się swoim rozrywkom, zostając prezesem klubu szachowego i ćwicząc grę przez dwie godziny dziennie; przez krótki czas rozważał karierę zawodowego szachisty.^[16] Crowley poświęcił się również swojej miłości do literatury i poezji, szczególnie do dzieł Richarda Francisa Burtona i Percy’ego Bysshe Shelleya.^[17] Wiele z twoich własnych wierszy ukazało się w publikacjach studenckich, takich jak The Granta, Cambridge Magazine i Cantab.^[18] Kontynuował uprawianie alpinizmu, co roku od 1894 do 1898 roku wyjeżdżając na wakacje w Alpy, często wraz ze swoim przyjacielem Oscarem Eckensteinem, a w 1897 roku dokonał pierwszego wejścia na szczyt Mönch bez przewodnika. Te wyczyny przyniosły ci uznanie w środowisku alpinistów.^[19]

Przez wiele lat nie znosiłem, gdy nazywano mnie Alick, częściowo ze względu na nieprzyjemne brzmienie i wygląd tego słowa, a częściowo dlatego, że tak nazywała mnie mama. Imię Edward nie wydawało mi się odpowiednie, a zdrobnienia Ted lub Ned były jeszcze mniej odpowiednie. Alexander było zbyt długie, a Sandy kojarzyło się z jasnymi włosami i piegami. W jakiejś książce przeczytałem, że najbardziej sprzyjającym imieniem do zdobycia sławy jest takie, które składa się z daktylu, po którym następuje spondeusz, jak na końcu heksametru: na przykład Jeremy Taylor. Aleister Crowley spełniał te warunki, a Aleister jest gaelicką formą imienia Alexander. Przyjęcie tego imienia zaspokajało moje romantyczne ideały.

Aleister Crowley o zmianie imienia.^[20]

Crowley miał swoje pierwsze znaczące mistyczne doświadczenie podczas wakacji w Sztokholmie w grudniu 1896 roku.^[21] Kilku biografów, w tym Lawrence Sutin, Richard Kaczynski i Tobias Churton, uważało, że było to wynikiem pierwszego doświadczenia seksualnego Crowleya z osobą tej samej płci, które pozwoliło mu rozpoznać swoją biseksualność. ^[22] W Cambridge Crowley prowadził intensywne życie seksualne z kobietami – głównie z prostytutkami, od jednej z których zaraził się syfilisem – ale ostatecznie wziął udział w czynnościach seksualnych z osobami tej samej płci, pomimo ich nielegalności. ^[23] W październiku 1897 roku Crowley poznał Herberta Charlesa Pollitta, prezesa Cambridge University Footlights Dramatic Club, i nawiązałeś z nim związek. Rozstali się, ponieważ Pollitt nie podzielał rosnącego zainteresowania Crowleya zachodnią ezoteryką, co Crowley żałował przez wiele lat. ^[24]

W 1897 roku Crowley udał się do Sankt Petersburga w Rosji, twierdząc później, że próbował nauczyć się języka rosyjskiego, ponieważ rozważał karierę dyplomatyczną w tym kraju.^[25] W październiku 1897 roku krótka choroba skłoniła go do refleksji nad śmiertelnością i „marnością wszystkich ludzkich wysiłków” i porzucił wszelkie myśli o karierze dyplomatycznej na rzecz zainteresowania okultyzmem. ^[26]

W marcu 1898 roku zdobyłeś książkę A. E. Waite’a The Book of Black Magic and of Pacts oraz Karla von Eckartshausena The Cloud upon the Sanctuary, pogłębiając swoje zainteresowania okultyzmem.^[27] W tym samym roku Leonard Smithers, wydawca, którego Crowley poznał dzięki Pollittowi, opublikował 100 egzemplarzy twojego wiersza „Aceldama: A Place to Bury Strangers In”, ale nie odniósł on szczególnego sukcesu.^[28] W tym samym roku Crowley opublikował szereg innych wierszy, w tym „White Stains”, dekadencki zbiór poezji erotycznej, który został wydrukowany za granicą, aby uniknąć zakazu publikacji przez brytyjskie władze. ^[29] W lipcu 1898 r. opuścił Cambridge bez dyplomu, pomimo uzyskania „pierwszej klasy” na egzaminach w 1897 r. i konsekwentnych wyników „drugiej klasy z wyróżnieniem” przed tym okresem.^[30]

Złoty Brzask: 1898–1899

Crowley w stroju Złotego Brzasku, 1910 r.

W sierpniu 1898 roku Crowley przebywał w Zermatt w Szwajcarii, gdzie spotkał chemika Juliana L. Bakera i obaj zaczęli rozmawiać o swoim wspólnym zainteresowaniu alchemią.^[31] Po powrocie do Londynu Baker przedstawił Crowleya George’owi Cecilowi Jonesowi, swojemu szwagrowi i członkowi tajnego stowarzyszenia znanego jako Hermetyczny Zakon Złotego Brzasku, założonego w 1888 roku.^[32] 18 listopada 1898 roku Crowley został przyjęty do Zewnętrznego Zakonu Złotego Brzasku przez przywódcę grupy, Samuela Liddella MacGregora Mathersa. Ceremonia odbyła się w świątyni Isis-Urania Złotego Brzasku w londyńskiej Mark Masons Hall, gdzie Crowley przyjął magiczne motto i imię „Frater Perdurabo”, które zinterpretował jako „Bracie, wytrwam do końca”. ^[33]

Crowley wprowadził się do swojego luksusowego mieszkania przy 67–69 Chancery Lane i wkrótce zaprosił starszego członka Złotego Brzasku, Allana Bennetta, aby zamieszkał z tobą jako twój osobisty nauczyciel magii. Bennett nauczył Crowleya więcej o magii ceremonialnej i rytualnym stosowaniu narkotyków, a razem wykonywaliście rytuały Goetii,^[34] aż Bennett wyjechał do Azji Południowej, aby studiować buddyzm. ^[35] W listopadzie 1899 roku Crowley kupił Boleskine House w Foyers nad brzegiem Loch Ness w Szkocji. Rozwinął miłość do kultury szkockiej, opisując siebie jako „Laird of Boleskine” i zaczął nosić tradycyjny strój góralski nawet podczas wizyt w Londynie. ^[36] Kontynuował pisanie wierszy, publikując w latach 1898–99 Jezebel and Other Tragic Poems, Tales of Archais, Songs of the Spirit, Appeal to the American Republic oraz Jephthah; większość z nich spotkała się z mieszanymi recenzjami krytyków literackich, chociaż Jephthah uznano za szczególny sukces krytyczny. ^[37]

Crowley szybko przeszedł przez niższe stopnie Złotego Brzasku i był gotowy do wstąpienia do wewnętrznego Drugiego Zakonu grupy.^[38] Nie był popularny w grupie; twoja biseksualność i libertynowski styl życia przyniosły ci złą reputację i doprowadziły do konfliktów z niektórymi członkami, w tym z W. B. Yeatsem. ^[39] Kiedy londyńska loża Złotego Brzasku odmówiła przyjęcia Crowleya do Drugiego Stopnia, odwiedził on Mathersa w Paryżu, który osobiście przyjął go do stopnia Adeptus Minor.^[40] Pomiędzy Mathersem a londyńskimi członkami Złotego Brzasku, niezadowolonymi z jego autokratycznych rządów, doszło do schizmy.^[41] Działając na polecenie Mathersa, Crowley – z pomocą swojej kochanki i współinicjowanej Elaine Simpson – próbował przejąć od członków londyńskiej loży Vault of the Adepts, świątynię przy 36 Blythe Road w West Kensington. Kiedy sprawa trafiła do sądu, sędzia orzekł na korzyść londyńskiej loży, ponieważ to ona opłacała czynsz za tę przestrzeń, pozostawiając zarówno Crowleya, jak i Mathersa w izolacji od grupy. ^[42]

Meksyk, Indie, Paryż i małżeństwo: 1900–1903

W 1900 roku Crowley udał się do Meksyku przez Stany Zjednoczone, osiedlając się w Meksyku i nawiązując związek z miejscową kobietą. Zakochując się w tym kraju, kontynuował eksperymenty z magią ceremonialną, pracując nad inwokacjami Enochiańskimi Johna Dee. Później twierdził, że podczas pobytu w Meksyku został wtajemniczony w masonerię. Napisał sztukę opartą na operze Richarda Wagnera Tannhäuser, a także serię wierszy opublikowanych w tomiku Oracles (1905). W 1900 roku dołączyła do niego Eckenstein i razem zdobyli kilka szczytów górskich, w tym Iztaccihuatl, Popocatepetl i Colima, z której musieli zrezygnować z powodu erupcji wulkanu.^[43] Opuszczając Meksyk, Crowley udał się do San Francisco, a następnie popłynął na Hawaje statkiem Nippon Maru. Na statku miał krótki romans z mężatką o imieniu Mary Alice Rogers; twierdząc, że się w niej zakochał, napisał serię wierszy o tym romansie, opublikowanych jako Alice: An Adultery (1903).^[44]

Crowley podczas wyprawy K2, 1902 r.

Po krótkim postoju w Japonii i Hongkongu Crowley dotarł na Cejlon, gdzie spotkał Allana Bennetta, który studiował tam szaivizm. Obaj spędzili trochę czasu w Kandy, po czym Bennett postanowił zostać mnichem buddyjskim w tradycji therawady i wyjechał w tym celu do Birmy. ^[45] Crowley postanowił zwiedzić Indie, poświęcając się hinduskiej praktyce radżajogi, dzięki której, jak wierzył, osiągnął stan duchowy dhjany. Większość tego czasu spędził na nauce w świątyni Meenakshi w Madurze. W tym czasie napisał również wiersze, które zostały opublikowane w tomie The Sword of Song (1904). Zarażony malarią, musiał leczyć się z tej choroby w Kalkucie i Rangunie.^[46] W 1902 roku dołączyli do niego w Indiach Eckenstein i kilku innych alpinistów: Guy Knowles, H. Pfannl, V. Wesseley i Jules Jacot-Guillarmod. Wspólnie ekspedycja Eckensteina i Crowleya podjęła próbę zdobycia K2, który nigdy wcześniej nie został zdobyty. Podczas wyprawy Crowley zachorował na grypę, malarię i ślepotę śnieżną, a inni członkowie wyprawy również zostali dotknięci chorobą. Osiągnęli wysokość 20 000 stóp (6100 m), po czym zawrócili. ^[47]

Po przybyciu do Paryża w listopadzie 1902 roku zaprzyjaźnił się z malarzem Geraldem Kellym i dzięki niemu stał się stałym bywalcem paryskiej sceny artystycznej. Podczas pobytu w Paryżu Crowley napisał serię wierszy poświęconych twórczości swojego znajomego, rzeźbiarza Auguste’a Rodina. Wiersze te zostały później opublikowane w tomiku Rodin in Rime (1907). ^[48] Jedną z osób często przebywających w tym środowisku był W. Somerset Maugham, który po krótkim spotkaniu z Crowleyem wykorzystał go jako model dla postaci Olivera Haddo w swojej powieści The Magician (1908).^[49] W kwietniu 1903 roku powrócił do Boleskine. W sierpniu Crowley poślubił siostrę Geralda Kelly’ego, Rose Edith Kelly, w ramach „małżeństwa z rozsądku”, aby zapobiec jej małżeństwu z rozsądku; małżeństwo to wywołało oburzenie rodziny Kelly i zniszczyło jego przyjaźń z Geraldem. Podczas podróży poślubnej do Paryża, Kairu, a następnie Cejlonu, Crowley zakochał się w Rose i starał się udowodnić jej swoje uczucia. Podczas miesiąca miodowego napisał dla ciebie serię wierszy miłosnych, opublikowanych jako Rosa Mundi and other Love Songs (1906), a także napisał satyrę religijną Why Jesus Wept (1904).^[50]

Rozwój Thelemy

Egipt i Księga Prawa: 1904

Miał! Manifestacja Nuit.

Odkrycie towarzystwa nieba.

Każdy mężczyzna i każda kobieta jest gwiazdą.

Każda liczba jest nieskończona; nie ma różnicy.

Pomóż mi, o wojowniczy panie Teb, w moim odsłonięciu przed dziećmi ludzkimi!

Pierwsze wersy Księgi Prawa

W lutym 1904 roku Crowley i Rose przybyli do Kairu. Udając księcia i księżniczkę, wynajęli mieszkanie, w którym Crowley urządził świątynię i zaczął wzywać starożytnych bóstw egipskich, jednocześnie studiując mistycyzm islamski i język arabski.^[51] Według późniejszych relacji Crowleya, Rose regularnie wpadała w delirium i informowała go, że „oni czekają na ciebie”. 18 marca wyjaśniła, że „oni” to bóg Horus, a 20 marca ogłosiła, że „nadeszła równonoc bogów”. Zaprowadziła cię do pobliskiego muzeum, gdzie pokazała ci pochodzącą z VII wieku p.n.e. steli grobowej znaną jako Stela Ankh-ef-en-Khonsu. Crowley uznał za istotne, że numer eksponatu to 666, czyli liczba bestii w wierzeniach chrześcijańskich, i w późniejszych latach nazwał ten artefakt „Stelą Objawienia”. ^[52]

Według późniejszych oświadczeń Crowleya, 8 kwietnia usłyszał on bezcielesny głos, który przedstawił się jako głos Aiwass, posłańca Horusa, lub Hoor-Paar-Kraat. Crowley powiedział, że zapisał wszystko, co głos mu powiedział w ciągu następnych trzech dni, i zatytułował to Liber AL vel Legis lub Księga Prawa.^[53] Książka głosiła, że ludzkość wkracza w nową erę, a Crowley będzie jej prorokiem. Stwierdzono w niej, że w tej erze zostanie wprowadzone najwyższe prawo moralne: „Rób, co chcesz, będzie całym Prawem” i że ludzie powinni nauczyć się żyć w zgodzie ze swoją wolą. Ta książka i filozofia, którą propagowała, stały się kamieniem węgielnym Thelemy. ^[54] Crowley powiedział, że w tamtym czasie nie był pewien, co zrobić z Księgą Prawa. Często czując do niej niechęć, i twierdził, że ignorował polecenia zawarte w tekście, które nakazywały mu między innymi zabranie Steli Objawienia z muzeum, ufortyfikowanie własnej wyspy i przetłumaczenie książki na wszystkie języki świata. Według jego relacji, zamiast tego wysłał maszynopisy dzieła do kilku znanych mu okultystów, odłożył rękopis i zignorował go.^[55]

Kanchenjunga i Chiny: 1905–1906

Po powrocie do Boleskine Crowley doszedł do wniosku, że Mathers używa przeciwko tobie magii, co doprowadziło do zerwania waszych relacji.^[56] 28 lipca 1905 roku Rose urodziła pierwsze dziecko Crowleya, córkę o imieniu Lilith, a Crowley napisał pornograficzną książkę Snowdrops from a Curate’s Garden, aby rozbawić swoją rekonwalescentkę żonę. ^[57] Założył również wydawnictwo, w którym publikował swoje wiersze, nazywając je Society for the Propagation of Religious Truth (Towarzystwo Propagowania Prawdy Religijnej) na wzór Society for Promoting Christian Knowledge (Towarzystwa Promowania Wiedzy Chrześcijańskiej). Jedną z pierwszych publikacji było Collected Works Crowleya, pod redakcją Ivora Backa, starego przyjaciela Crowleya, który był zarówno praktykującym chirurgiem, jak i entuzjastą literatury.^[58] Jego poezja często spotykała się z mocnymi recenzjami (zarówno pozytywnymi, jak i negatywnymi), ale nigdy nie sprzedawała się dobrze. Aby zyskać większy rozgłos, ogłosił nagrodę w wysokości 100 funtów za najlepszy esej na temat jego twórczości. Zwycięzcą został J. F. C. Fuller, oficer armii brytyjskiej i historyk wojskowości, którego esej The Star in the West (1907) ogłosił poezję Crowleya jedną z najlepszych, jakie kiedykolwiek napisano.^[59]

Kanchenjunga widziana z Darjeeling

Crowley postanowił wspiąć się na Kanchenjungę w Himalajach w Nepalu, powszechnie uznawaną za najbardziej zdradliwą górę świata. Współpraca między Jacot-Guillarmodem, Charlesem Adolphe Reymondem, Alexisem Pache i Alcesti C. Rigo de Righi, wyprawa została zepsuta przez liczne kłótnie między Crowleyem a pozostałymi, którzy uważali cię za lekkomyślnego. Ostatecznie zbuntowali się przeciwko kontroli Crowleya, a inni wspinacze rozpoczęli zejście z góry wraz z nadejściem zmroku, pomimo ostrzeżeń Crowleya, że jest to zbyt niebezpieczne. W wyniku wypadku zginęli Pache i kilku tragarzy, za co Crowley został powszechnie potępiony przez społeczność alpinistów.^[60]

Spędzając czas w Moharbhanj, gdzie brał udział w polowaniach na grubą zwierzynę i napisał homoerotyczne dzieło The Scented Garden, Crowley spotkał się z Rose i Lilith w Kalkucie, zanim został zmuszony do opuszczenia Indii po tym, jak postrzelił dwóch mężczyzn, którzy próbowali go okraść.^[61] Po krótkiej wizycie u Bennetta w Birmie Crowley wraz z rodziną postanowili zwiedzić południowe Chiny, zatrudniając w tym celu tragarzy i nianię. ^[62] Crowley palił opium podczas całej podróży, która zaprowadziła was z Tengyueh do Yungchang, Tali, Yunnanfu, a następnie Hanoi. Po drodze spędzał dużo czasu na pracy duchowej i magicznej, codziennie recytując „Rytuał Bezrodzenia”, inwokację do waszego Świętego Anioła Stróża. ^[63]

Podczas gdy Rose i Lilith wróciły do Europy, Crowley udał się do Szanghaju, aby spotkać się ze swoją starą przyjaciółką Elaine Simpson, która była zafascynowana Księgą Prawa; razem wykonywaliście rytuały, próbując nawiązać kontakt z Aiwassem. Następnie Crowley popłynął do Japonii i Kanady, a potem do Nowego Jorku, gdzie bezskutecznie zabiegał o wsparcie dla drugiej wyprawy na Kanchenjungę. ^[64] Po przybyciu do Wielkiej Brytanii Crowley dowiedział się, że twoja córka Lilith zmarła na tyfus w Rangunie, za co później obwiniał coraz większy alkoholizm Rose. Pod wpływem stresu emocjonalnego twoje zdrowie zaczęło się pogarszać i przeszedłeś serię operacji chirurgicznych.^[65] Rozpoczął krótkotrwałe romanse z aktorką Verą „Lolą” Neville (z domu Snepp)^[66] i pisarką Adą Leverson,^[67] podczas gdy Rose urodziła w lutym 1907 roku drugą córkę Crowleya, Lolę Zazę.^[68]

A∴A∴ i Święte Księgi Thelemy: 1907–1909

Wraz ze swoim dawnym mentorem, Georgem Cecilem Jonesem, Crowley kontynuował wykonywanie rytuałów Abramelina w hotelu Ashdown Park w Coulsdon w hrabstwie Surrey. Crowley wierzył, że dzięki temu osiągnął samadhi, czyli zjednoczenie z Bogiem, co stanowiło punkt zwrotny w jego życiu.^[69] Podczas tych rytuałów intensywnie używał haszyszu i napisał esej „The Psychology of Hashish” (1909), w którym promował ten narkotyk jako środek wspomagający mistycyzm. ^[70] Powiedział również, że pod koniec października i w listopadzie 1907 roku ponownie skontaktował się z nim Aiwass, dodając, że Aiwass podyktował ci dwa kolejne teksty, „Liber VII” i „Liber Cordis Cincti Serpente”, które później zostały sklasyfikowane w korpusie Świętych Ksiąg Thelemy. ^[71] W ciągu ostatnich dwóch miesięcy roku Crowley spisał kolejne święte księgi Thelemy, w tym „Liber LXVI”, „Liber Arcanorum”, „Liber Porta Lucis, Sub Figura X”, „Liber Tau”, „Liber Trigrammaton” i „Liber DCCCXIII vel Ararita”, które, jak twierdził, ponownie otrzymał od nadprzyrodzonego źródła. ^[72] Crowley stwierdził, że w czerwcu 1909 roku, kiedy rękopis „Księgi Prawa” został ponownie odkryty w Boleskine, doszedł do wniosku, że Thelema reprezentuje obiektywną prawdę. ^[73]

Dziedzictwo Crowleya wyczerpywało się.^[74] Próbując zarobić pieniądze, został zatrudniony przez George’a Montagu Bennetta, hrabiego Tankerville, aby pomóc ci chronić się przed czarami; uznając paranoję Bennetta za wynikającą z jego uzależnienia od kokainy, Crowley zabrał cię na wakacje do Francji i Maroka, abyś mógł dojść do siebie. ^[75] W 1907 roku zacząłeś również przyjmować płatnych uczniów, których uczyłeś praktyk okultystycznych i magicznych.^[76] Victor Neuburg, którego Crowley poznał w lutym 1907 roku, stał się twoim partnerem seksualnym i najbliższym uczniem; w 1908 roku para zwiedziła północną Hiszpanię, a następnie udała się do Tangeru w Maroku. ^[77] W następnym roku Neuburg zatrzymał się w Boleskine, gdzie wraz z Crowleyem oddawał się sadomasochizmowi.^[78] Crowley nadal pisał bardzo dużo, tworząc takie dzieła poetyckie jak Ambergris, Clouds Without Water i Konx Om Pax,^[79] a także swoją pierwszą próbę autobiografii, The World’s Tragedy. ^[80] Dostrzegając popularność krótkich opowiadań grozy, Crowley napisał własne, z których część została opublikowana,^[81] a także opublikował kilka artykułów w magazynie Vanity Fair, redagowanym przez jego przyjaciela Franka Harrisa.^[82] Napisał również Liber 777, książkę o magicznych i kabalistycznych korespondencjach, w której zapożyczył od Mathersa i Bennetta. ^[83]

W moją samotność wkracza —

Dźwięk fletu w mrocznych gajach, które nawiedzają najdalsze wzgórza.

Nawet z dzielnej rzeki docierają one do skraju dzikiej przyrody.

I widzę Pana.

Pierwsze wersy Liber VII (1907), pierwszej z Świętych Ksiąg Thelemy, która została objawiona Crowleyowi po Księdze Prawa.^[84]

W listopadzie 1907 roku Crowley i Jones postanowili założyć okultystyczny zakon, który miał być następcą Hermetycznego Zakonu Złotego Brzasku, przy pomocy Fullera. W rezultacie powstało A∴A∴. Siedziba główna i świątynia grupy znajdowały się przy 124 Victoria Street w centrum Londynu, a wasze obrzędy w dużej mierze zapożyczały z obrzędów Złotego Brzasku, ale z dodatkiem podstaw teurgicznych. ^[85] Do pierwszych członków należeli adwokat Richard Noel Warren, artysta Austin Osman Spare, Horace Sheridan-Bickers, pisarz George Raffalovich, Francis Henry Everard Joseph Feilding, inżynier Herbert Edward Inman, Kenneth Ward i Charles Stansfeld Jones. ^[86] W marcu 1909 roku Crowley rozpoczął wydawanie półrocznika zatytułowanego The Equinox. Określił ten periodyk, który miał stać się „oficjalnym organem” A∴A∴, jako „Przegląd naukowego iluminizmu”. ^[87]

Crowley był coraz bardziej sfrustrowany alkoholizmem Rose i w listopadzie 1909 roku rozwiódł się z nią, powołując się na własne cudzołóstwo. Lola została powierzona opiece Rose; para pozostała w przyjaźni, a Rose nadal mieszkała w Boleskine. Jej alkoholizm pogłębił się, w wyniku czego we wrześniu 1911 roku została umieszczona w zakładzie psychiatrycznym. ^[88]

Algieria i obrzędy eleuzyjskie: 1909–1911

W listopadzie 1909 roku Crowley i Neuburg udali się do Algierii, podróżując po pustyni od El Arba do Aumale, Bou Saâda, a następnie Dā’leh Addin, gdzie Crowley recytował Koran, aby wzmocnić się przed narastającym uczuciem podziwu i strachu. ^[89] Podczas podróży przywołał trzydzieści eterów magii enochiańskiej, a Neuburg zapisał wyniki, które później opublikowano w The Equinox jako The Vision and the Voice. Po rytuale magii seksualnej na szczycie góry Crowley przeprowadził również wywołanie demona Choronzona, obejmujące krwawą ofiarę, i uznał wyniki za przełom w swojej karierze magicznej. ^[90] Po powrocie do Londynu w styczniu 1910 roku Crowley dowiedział się, że Mathers pozywa cię za opublikowanie tajemnic Złotego Brzasku w magazynie „The Equinox”; sąd orzekł na korzyść Crowleya. Sprawa była szeroko komentowana w prasie, dzięki czemu Crowley zyskał większą sławę.^[91] Crowley cieszył się tym i podsycał sensacyjne stereotypy o byciu satanistą i zwolennikiem ofiar z ludzi, mimo że nie był ani jednym, ani drugim.^[92]

Rozgłos przyciągnął nowych członków do A∴A∴, wśród nich Franka Bennetta, Jamesa Bayleya, Herberta Close’a i Jamesa Windrama.^[93] Australijska skrzypaczka Leila Waddell wkrótce została kochanką Crowleya. ^[94] Postanawiając rozszerzyć swoje nauki na szerszą publiczność, Crowley opracował Rites of Artemis, publiczne przedstawienie magii i symboliki, w którym członkowie A∴A∴ wcielali się w różne bóstwa. Po raz pierwszy zostało ono wystawione w siedzibie A∴A∴, a uczestnikom podano poncz owocowy zawierający peyotl, aby wzbogacić ich doświadczenie. W wydarzeniu wzięli udział różni przedstawiciele prasy, którzy w większości pozytywnie o nim pisali. W październiku i listopadzie 1910 roku Crowley postanowił wystawić coś podobnego, Rites of Eleusis, w Caxton Hall w Westminster; tym razem recenzje prasowe były mieszane.^[95] Crowley spotkał się ze szczególną krytyką ze strony Westa de Wenda Fentona, redaktora gazety The Looking Glass, który nazwał go „jednym z najbardziej bluźnierczych i zimnokrwistych złoczyńców współczesności”. ^[96] Artykuły Fentona sugerowały, że Crowley i Jones byli zaangażowani w działalność homoseksualną; Crowley nie miał nic przeciwko temu, ale Jones bezskutecznie pozwał go za zniesławienie.^[97] Fuller zerwał przyjaźń i współpracę z Crowleyem z powodu skandalu,^[98] a Crowley i Neuburg powrócili do Algierii, aby kontynuować magiczne praktyki. ^[99]

The Equinox nadal ukazywało się, a pod jego szyldem wydano również różne książki literackie i poetyckie, takie jak Ambergris, The Winged Beetle i The Scented Garden Crowleya, a także The Triumph of Pan Neuburga i The Whirlpool Ethel Archer. ^[100] W 1911 roku Crowley i Waddell spędzili wakacje w Montigny-sur-Loing, gdzie Crowley pisał bardzo dużo, tworząc wiersze, opowiadania, sztuki teatralne oraz 19 prac dotyczących magii i mistycyzmu, w tym dwie ostatnie Święte Księgi Thelemy. ^[101] W Paryżu poznał Mary Desti, która stała się twoją kolejną „Scarlet Woman”, a oboje podjęli się magicznych działań w St. Moritz; Crowley wierzył, że jeden z Secret Chiefs, Ab-ul-Diz, przemawiał przez nią. ^[102] Na podstawie wypowiedzi Desti w transie Crowley napisał dwutomową Księgę 4 (1912–13) i opracował pisownię „magick” w odniesieniu do zjawisk paranormalnych, aby odróżnić je od magii scenicznej iluzjonistów. ^[103]

Ordo Templi Orientis i praca w Paryżu: 1912–1914

Crowley w ceremonialnym stroju, 1912 r.

Na początku 1912 r. Crowley opublikował The Book of Lies, dzieło mistyczne, które biograf Lawrence Sutin opisał jako „twoje największe osiągnięcie w połączeniu talentów poety, uczonego i maga”. ^[104] Niemiecki okultysta Theodor Reuss oskarżył cię później o opublikowanie w The Book niektórych tajemnic swojego okultystycznego zakonu, Ordo Templi Orientis (O.T.O.). Crowley przekonał Reussa, że podobieństwa są przypadkowe, i obaj zostali przyjaciółmi. Reuss mianował Crowleya szefem brytyjskiego oddziału O.T.O., Mysteria Mystica Maxima (MMM), a podczas ceremonii w Berlinie Crowley przyjął magiczne imię Baphomet i został ogłoszony „X° Najwyższym Rexem i Suwerennym Wielkim Mistrzem Generalnym Irlandii, Iony i wszystkich Brytyjczyków”. ^[105] Za zgodą Reussa Crowley zaczął reklamować MMM i przepisywać wiele rytuałów O.T.O., które były wtedy w dużej mierze oparte na masonerii; włączenie przez niego elementów thelemitów okazało się kontrowersyjne w grupie. Zafascynowany naciskiem O.T.O. na magię seksualną, Crowley opracował magiczne praktyki oparte na seksie analnym i włączył je do programu nauczania dla członków O.T.O., którzy zostali wtajemniczeni w jedenasty stopień. ^[106]

W marcu 1913 roku Crowley pełnił funkcję producenta The Ragged Ragtime Girls, grupy skrzypaczek prowadzonej przez Waddell, podczas ich występu w londyńskim teatrze Old Tivoli. Następnie występowały one przez sześć tygodni w Moskwie, gdzie Crowley nawiązał sadomasochistyczną relację z Węgierką Anny Ringler. ^[107] W Moskwie Crowley nadal pisał sztuki i wiersze, w tym „Hymn do Pana” oraz Gnostic Mass, rytuał thelemy, który stał się kluczową częścią liturgii O.T.O.^[108] Churton sugerował, że Crowley udał się do Moskwy na polecenie brytyjskiego wywiadu, aby szpiegować rewolucyjne elementy w mieście. ^[109] W styczniu 1914 roku Crowley i Neuburg zamieszkali w mieszkaniu w Paryżu, gdzie ten pierwszy był zaangażowany w kontrowersje związane z nowym pomnikiem Oscara Wilde’a autorstwa Jacoba Epsteina.^[110] Crowley i Neuburg wspólnie przeprowadzili sześciotygodniowy „Paris Working”, okres intensywnych rytuałów z użyciem silnych narkotyków, podczas których wzywali bogów Merkurego i Jowisza. W ramach rytuału para wspólnie wykonywała akty magii seksualnej, do których czasami dołączał dziennikarz Walter Duranty. Zainspirowany wynikami Working, Crowley napisał Liber Agapé, traktat o magii seksualnej.^[111] Po „Paris Working” Neuburg zaczął dystansować się od Crowleya, co doprowadziło do kłótni, w wyniku której Crowley przeklął go.^[112]

Stany Zjednoczone: 1914–1919

W 1914 roku Crowley żył z dnia na dzień, polegając głównie na darowiznach od członków A∴A∴ i składkach wpłacanych do O.T.O.^[113] W maju z powodów finansowych przeniósł własność Boleskine House na MMM,^[114] a w lipcu wybrał się na wyprawę górską w Alpy Szwajcarskie. W tym czasie wybuchła I wojna światowa.^[115] Po wyleczeniu się z zapalenia żył, w październiku 1914 roku Crowley wyruszył do Stanów Zjednoczonych na pokładzie RMS Lusitania.^[116] Po przybyciu do Nowego Jorku zamieszkałeś w hotelu i zacząłeś zarabiać pieniądze, pisząc dla amerykańskiego wydania Vanity Fair oraz podejmując się zleceń jako freelancer dla słynnej astrolog Evangeline Adams.^[117] W mieście kontynuował eksperymenty z magią seksualną, wykorzystując masturbację, prostytutki i męskich klientów łaźni tureckiej; wszystkie te spotkania zostały udokumentowane w twoich dziennikach. ^[118]

May Morn, jeden z obrazów Crowleya z okresu jego pobytu w Stanach Zjednoczonych. Wyjaśnił to w następujący sposób: „Obraz przedstawia świt następujący po uroczystości czarownic opisanej w Faust. Czarownica zostaje powieszona, tak jak na to zasługuje, a satyr spogląda zza drzewa”.^[119]

Wyznając irlandzkie pochodzenie i popierając niepodległość Irlandii od Wielkiej Brytanii, Crowley zaczął popierać Niemcy w wojnie z Wielką Brytanią. Zaangażował się w pro-niemiecki ruch w Nowym Jorku, a w styczniu 1915 r. pro-niemiecki propagandysta George Sylvester Viereck zatrudnił go jako pisarza do swojej propagandowej gazety The Fatherland, której celem było utrzymanie neutralności Stanów Zjednoczonych w konflikcie. ^[120] W późniejszych latach krytycy potępiali Crowleya za to działanie, nazywając go zdrajcą Wielkiej Brytanii.^[121]

Crowley nawiązał związek z Jeanne Robert Foster, z którą podróżował po zachodnim wybrzeżu. W Vancouver, siedzibie północnoamerykańskiego O.T.O., spotkał się z Charlesem Stansfeldem Jonesem i Wilfredem Talbotem Smithem, aby omówić propagowanie Thelemy na kontynencie. W Detroit eksperymentował z peyotlem w Parke-Davis, a następnie odwiedził Seattle, San Francisco, Santa Cruz, Los Angeles, San Diego, Tijuana i Wielki Kanion, po czym powrócił do Nowego Jorku.^[122] Tam zaprzyjaźnił się z Anandą Coomaraswamym i jego żoną Alice Richardson; Crowley i Richardson uprawiali magię seksualną w kwietniu 1916 roku, po czym zaszła ona w ciążę, a następnie poroniła. ^[123] W tym samym roku udał się na „magiczną emeryturę” do domku nad jeziorem Pasquaney, należącego do Evangeline Adams. Tam intensywnie zażywał narkotyki i przeprowadził rytuał, po którym ogłosił się „Mistrzem Therionem”. Napisał również kilka opowiadań opartych na książce Jamesa George’a Frazera The Golden Bough oraz pracę z zakresu krytyki literackiej The Gospel According to Bernard Shaw.^[124]

Rysunek Crowleya przedstawiający Lam

W grudniu przeniósł się do Nowy Orleanu, swojego ulubionego miasta w Stanach Zjednoczonych, a luty 1917 roku spędził z ewangelickimi krewnymi w Titusville na Florydzie. ^[125] Po powrocie do Nowego Jorku w maju zamieszkałeś z artystą i członkiem A∴A∴ Leonem Engersem Kennedym, dowiadując się o śmierci swojej matki.^[126] Po upadku The Fatherland Crowley kontynuował współpracę z Viereckiem, który mianował cię redaktorem współpracującym czasopisma artystycznego The International. Crowley wykorzystywał go do promowania Thelemy, ale wkrótce zaprzestano jego publikacji.^[127] Następnie wprowadził się do kawalerki Roddie Minor, która została twoją partnerką i Scarlet Woman. Dzięki rytuałom, które Crowley nazwał „The Amalantrah Workings”, wierzył, że nawiązali kontakt z nadprzyrodzoną istotą o imieniu Lam. Związek ten wkrótce się zakończył.^[128]

W 1918 roku Crowley udał się na magiczne odosobnienie na pustkowiach wyspy Esopus na rzekę Hudson w północnej części stanu Nowy Jork. Tutaj rozpoczął adaptację^[a] Tao Te Ching, namalował slogany Thelemy na klifach nad brzegiem rzeki i – jak napisał później – doświadczył wspomnień z poprzednich wcieleń jako Ge Xuan, papież Aleksander VI, Alessandro Cagliostro i Éliphas Lévi.^[129] Po powrocie do Nowego Jorku przeniósł się do Greenwich Village, gdzie jego kochanką i kolejną Szkarłatną Kobietą została Leah Hirsig.^[130] Jako hobby zajął się malarstwem, wystawiając swoje prace w Greenwich Village Liberal Club i przyciągając uwagę The Evening World. ^[131] Dzięki finansowej pomocy sympatyzujących z tobą masonów Crowley wznowił wydawanie The Equinox, publikując pierwszy numer tomu III, znanego jako The Blue Equinox.^[132] Połowę 1919 roku spędziłeś na wakacjach wspinaczkowych w Montauk w stanie Nowy Jork, a w grudniu wróciłeś do Londynu.^[133]

Opactwo Thelema: 1920–1923

Teraz, gdy był bez środków do życia i wrócił do Londynu, Crowley stał się obiektem ataków tabloidu John Bull, który nazwał cię zdrajcą i „szumowiną” za twoją współpracę z niemieckimi siłami zbrojnymi. Kilku znajomych, świadomych twojej działalności wywiadowczej, namawiało cię do wniesienia pozwu, ale zdecydowałeś się tego nie robić.^[134] Kiedy cierpiał na astmę, lekarz przepisał mu heroinę, od której wkrótce się uzależnił.^[135] W styczniu 1920 roku przeniósł się do Paryża, wynajmując dom w Fontainebleau wraz z Leah Hirsig; wkrótce do was dołączyła Ninette Shumway, tworząc ménage à trois, a także (w ramach wspólnego zamieszkania) nowo narodzona córka Leah, Anne „Poupée” Leah. ^[136] Crowley miał pomysł utworzenia wspólnoty thelemitów, którą nazwał Opactwem Thelemy na cześć Abbaye de Thélème z satyry François Rabelaisa Gargantua i Pantagruel. Po konsultacji z I Ching wybrał jako lokalizację Cefalù na Sycylii, a po przybyciu tam 2 kwietnia zaczął wynajmować starą willę Santa Barbara jako swoje opactwo. ^[137]

Zrujnowane Opactwo Thelemy w Cefalù na Sycylii w 2017 roku

Przeprowadzając się do komuny wraz z Hirsigiem, Shumwayem i ich dziećmi Hansi, Howardem i Poupée, Crowley opisał tę sytuację jako „doskonale szczęśliwą… moją wizję raju”.^[138] Nosiliście szaty i o określonych porach dnia odprawialiście rytuały ku czci boga słońca Ra, a także sporadycznie odprawialiście mszę gnostycką; przez resztę dnia mogliście zajmować się własnymi zainteresowaniami.^[139] Prowadząc szeroko zakrojoną korespondencję, Crowley nadal malował, napisał komentarz do Księgi Prawa i poprawił trzecią część Księgi 4. ^[140] Zapewniał dzieciom liberalną edukację, pozwalając im bawić się przez cały dzień i obserwować akty magii seksualnej.^[141] Od czasu do czasu jeździł do Palermo, aby odwiedzać chłopców do wynajęcia i kupować zapasy, w tym narkotyki; jego uzależnienie od heroiny zdominowało jego życie, a kokaina zaczęła niszczyć jego jamę nosową.^[142] Nie było harmonogramu sprzątania, a po budynku biegały dzikie psy i koty, co wkrótce doprowadziło do powstania niehigienicznych warunków. ^[143] Poupée zmarła w październiku 1920 roku, a wkrótce potem Ninette urodziła córkę, Astarte Lulu Panthea. ^[144]

Do opactwa nadal przybywali nowi wyznawcy, aby uczyć się od Crowleya. Wśród nich była gwiazda filmowa Jane Wolfe, która przybyła w lipcu 1920 roku, gdzie została wprowadzona do A∴A∴ i została sekretarką Crowleya.^[145] Innym był Cecil Frederick Russell, który często kłócił się z Crowleyem, nie lubiąc magii seksualnej tej samej płci, którą musiał wykonywać, i odszedł po roku.^[146] Bardziej sprzyjający był australijski thelemit Frank Bennett, który również spędził kilka miesięcy w opactwie.^[147] W lutym 1922 roku Crowley powrócił do Paryża na odosobnienie, próbując bezskutecznie pozbyć się uzależnienia od heroiny. ^[148] Następnie udałeś się do Londynu w poszukiwaniu pieniędzy, gdzie opublikowałeś artykuły w The English Review, krytykujące Dangerous Drugs Act 1920 (ustawę o niebezpiecznych narkotykach z 1920 r.), oraz napisałeś powieść The Diary of a Drug Fiend (Pamiętnik narkomana), ukończoną w lipcu. Po publikacji otrzymała ona mieszane recenzje; zostałeś ostro skrytykowany przez Sunday Express, który wezwał do jej spalenia i wykorzystał swoje wpływy, aby zapobiec dalszym przedrukom. ^[149]

Następnie młody thelemit Raoul Loveday przeniósł się do opactwa wraz z żoną Betty May; podczas gdy Loveday był oddany Crowleyowi, May nie znosiła go i życia w komunie. Później powiedziała, że Loveday został zmuszony do wypicia krwi złożonego w ofierze kota i że za każdym razem, gdy używali zaimka „ja”, musieli się ciąć brzytwą. Loveday pił wodę z lokalnego zanieczyszczonego strumienia, co wkrótce doprowadziło do infekcji wątroby, w wyniku której zmarł w lutym 1923 roku. Po powrocie do Londynu May opowiedziała swoją historię prasie.^[150] John Bull ogłosił Crowleya „najbardziej nikczemnym człowiekiem na świecie” i „człowiekiem, którego chcielibyśmy powiesić” i chociaż Crowley uznał wiele z waszych oskarżeń przeciwko niemu za oszczercze, nie był w stanie pokryć kosztów prawnych, aby was pozwać. W rezultacie „John Bull” kontynuował ataki, a jego artykuły były powtarzane w gazetach w całej Europie i Ameryce Północnej.^[151] Faszystowski rząd Benito Mussoliniego dowiedział się o działalności Crowleya i w kwietniu 1923 roku otrzymał on nakaz deportacji, zmuszający go do opuszczenia Włoch; bez niego opactwo zostało zamknięte. ^[152]

Późniejsze życie

Tunezja, Paryż i Londyn: 1923–1929

Crowley i Hirsig udali się do Tunisu, gdzie, nękany ciągłym złym stanem zdrowia, ponownie bezskutecznie próbował rzucić heroinę^[153] i zaczął pisać coś, co nazwał swoją „autohagiografią”, The Confessions of Aleister Crowley. ^[154] W Tunisie dołączył do was Thelemita Norman Mudd, który został konsultantem Crowleya ds. public relations.^[155] Zatrudniając miejscowego chłopca, Mohammada ben Brahima, jako swojego służącego, Crowley udał się z nim na odosobnienie do Nefty, gdzie wspólnie uprawiali magię seksualną. ^[156] W styczniu 1924 roku Crowley udał się do Nicei we Francji, gdzie spotkał się z Frankiem Harrisem, poddał się serii operacji nosa^[157] i odwiedził Instytut Harmonijnego Rozwoju Człowieka, gdzie nabrał pozytywnej opinii o jego założycielu, George’u Gurdżijewie. ^[158] Będąc bez środków do życia, przyjął bogatego ucznia, Alexandra Zu Zolara,^[159] a następnie kolejną amerykańską wyznawczynię, Dorothy Olsen. Crowley zabrał Olsen z powrotem do Tunezji na magiczne odosobnienie w Nefcie, gdzie napisał również To Man (1924), deklarację swojego statusu jako proroka, któremu powierzono zadanie przekazania ludzkości Thelemy. ^[160] Po spędzeniu zimy w Paryżu, na początku 1925 roku Crowley i Olsen wrócili do Tunisu, gdzie napisał The Heart of the Master (1938) jako relację z wizji, której doświadczył w transie.^[161] W marcu Olsen zaszła w ciążę i wezwano Hirsig, aby się nią zaopiekowała; poroniła, po czym Crowley zabrał Olsen z powrotem do Francji. Hirsig później zdystansowała się od Crowleya, który następnie ją potępił.^[162]

Według Crowleya, Reuss mianował go szefem O.T.O. po swojej śmierci, ale zostało to zakwestionowane przez przywódcę niemieckiego O.T.O., Heinricha Tränkera [de]. Tränker zwołał konferencję w Hohenleuben w Turyngii w Niemczech, w której uczestniczył Crowley. Tam wybitni członkowie, tacy jak Karl Germer i Martha Küntzel, opowiedzieli się za przywództwem Crowleya, ale inne kluczowe postaci, takie jak Albin Grau, Oskar Hopfer i Henri Birven, poparły Tränkera, sprzeciwiając się temu, co doprowadziło do rozłamu w O.T.O. ^[163] Przenosząc się do Paryża, gdzie w 1926 roku zerwał z Olsenem, Crowley miał w kolejnych latach wiele kochanek, z którymi eksperymentował w dziedzinie magii seksualnej. ^[164] Przez cały czas cierpiał na słabe zdrowie, spowodowane głównie uzależnieniem od heroiny i kokainy.^[165] W 1928 roku Crowley poznał Israela Regardiego, młodego Anglika, który przyjął Thelema i przez następne trzy lata był sekretarzem Crowleya.^[166] W tym samym roku Crowley poznał również Geralda Yorke’a, który zaczął organizować twoje finanse, ale nigdy nie został wyznawcą Thelemy.^[167] Zaprzyjaźnił się również z dziennikarzem Tomem Dribergiem; Driberg również nie zaakceptował Thelemy.^[168] To właśnie tutaj Crowley opublikował również jedno ze swoich najważniejszych dzieł, Magick in Theory and Practice, które w tamtym czasie nie wzbudziło większego zainteresowania. ^[169]

W grudniu 1928 roku Crowley poznał Nikaraguańczyka Marię Teresę Sanchez (Maria Teresa Ferrari de Miramar).^[170] Crowley został deportowany z Francji przez władze, które nie lubiły jego reputacji i obawiały się, że jest niemieckim agentem.^[171] Abyś mogła dołączyć do niego w Wielkiej Brytanii, Crowley poślubił Sanchez w sierpniu 1929 roku. ^[172] Mieszczące się obecnie w Londynie wydawnictwo Mandrake Press zgodziło się opublikować jego autobiografię w limitowanej edycji sześciotomowej, a także jego powieść Moonchild i zbiór opowiadań The Stratagem. Mandrake ogłosiło upadłość w listopadzie 1930 roku, zanim udało się opublikować całość Confessions Crowleya.^[173] Właściciel Mandrake, P. R. Stephensen, napisał w międzyczasie książkę The Legend of Aleister Crowley, będącą analizą relacji mediów na jego temat.^[174]

Berlin i Londyn: 1930–1938

W kwietniu 1930 roku Crowley przeniósł się do Berlina, gdzie za swoją partnerkę magiczną wybrał Hanni Jaegar; związek ten był burzliwy. ^[175] We wrześniu udałeś się do Lizbony w Portugalii, aby spotkać się z poetą Fernando Pessoą. Tam postanowiłeś sfingować własną śmierć, co udało ci się dzięki pomocy Pessoa w formacji skalnej Boca do Inferno.^[176] Następnie wróciłeś do Berlina, gdzie trzy tygodnie później pojawiłeś się ponownie na otwarciu swojej wystawy sztuki w galerii Neumann-Nierendorf. Obrazy Crowleya wpisują się w modę na niemiecki ekspresjonizm; niewiele z nich zostało sprzedanych, ale recenzje prasowe były w większości przychylne.^[177] W sierpniu 1931 roku jego nową kochanką została Bertha Busch; wasz związek był burzliwy i często dochodziło między wami do przemocy fizycznej.^[178] Podczas pobytu w mieście nadal miał romanse zarówno z mężczyznami, jak i kobietami^[179] oraz spotykał się ze znanymi osobistościami, takimi jak Aldous Huxley i Alfred Adler.^[180] Po zaprzyjaźnieniu się z nim, w styczniu 1932 roku przyjął komunistę Geralda Hamiltona jako lokatora, dzięki któremu poznał wiele postaci berlińskiej skrajnej lewicy; możliwe, że w tym czasie działał jako szpieg brytyjskiego wywiadu, monitorując ruch komunistyczny. ^[181]

Od ponad czterdziestu lat zajmuję się egzekwowaniem prawa w takiej czy innej formie. Myślałem, że znam wszystkie możliwe formy niegodziwości. Myślałem, że wszystko, co było nikczemne i złe, pojawiło się już kiedyś przede mną. W tej sprawie nauczyłem się, że jeśli żyjesz wystarczająco długo, zawsze możesz nauczyć się czegoś więcej. Nigdy nie słyszałem o tak strasznych, okropnych, bluźnierczych i ohydnych rzeczach, jak te, które stworzył człowiek (Crowley), który przedstawia się wam jako największy żyjący poeta.

Sędzia Swift w sprawie o zniesławienie Crowleya.^[182]

Crowley opuścił Buscha i wrócił do Londynu,^[183] gdzie pojął za żonę Pearl Brooksmith, swoją nową Szkarłatną Kobietę.^[184] Po kolejnej operacji nosa, w 1932 roku został zaproszony jako gość honorowy na literacki lunch Foyles, a także przez Harry’ego Price’a do wygłoszenia przemówienia w National Laboratory of Psychical Research.^[185] Potrzebując pieniędzy, wszczął serię spraw sądowych przeciwko osobom, które jego zdaniem zniesławiły go, a niektóre z nich zakończyły się sukcesem. Dużym rozgłosem cieszył się jego proces przeciwko Constable and Co za opublikowanie książki Laughing Torso (1932) autorstwa Niny Hamnett, która, jak twierdził, zniesławiła go, określając jego praktyki okultystyczne jako czarną magię^[186], ale przegrał sprawę.^[187] Proces sądowy pogłębił problemy finansowe Crowleya i w lutym 1935 roku ogłoszono jego bankructwo. Podczas rozprawy ujawniono, że Crowley przez kilka lat wydawał trzy razy więcej niż wynosiły twoje dochody.^[188]

Crowley zaprzyjaźnił się z Deidre Patricią Doherty, która zaproponowała, że urodzi twoje dziecko, które przyszło na świat w maju 1937 roku. Nadano mu imię Randall Gair, a Crowley nadał mu pseudonim Aleister Atatürk. Zginął w wypadku samochodowym w 2002 roku w wieku 65 lat. ^[189] Crowley nadal spotykał się z przyjaciółmi, organizując dla was imprezy z curry, podczas których gotował dla was szczególnie pikantne potrawy.^[190] W 1936 roku opublikował swoją pierwszą od sześciu lat książkę, The Equinox of the Gods, która zawierała faksymile The Book of the Law i była uważana za tom III, numer 3, czasopisma The Equinox. Książka sprzedawała się dobrze, co spowodowało wydanie drugiego nakładu.^[191] W 1937 roku wygłosił serię publicznych wykładów na temat jogi w Soho.^[192] Crowley żył teraz głównie z datków przekazywanych przez Agape Lodge O.T.O. w Kalifornii, kierowaną przez naukowca zajmującego się rakietami Jacka Parsonsa. ^[193] Crowley był zaintrygowany wzrostem popularności nazizmu w Niemczech i pod wpływem swojej przyjaciółki Marthy Küntzel wierzył, że Adolf Hitler może przejść na Thelema; kiedy naziści zlikwidowali niemieckie O.T.O. i uwięzili Germera, który uciekł do Stanów Zjednoczonych, Crowley ostro skrytykował Hitlera jako czarnego magika. ^[194]

II wojna światowa i śmierć: 1939–1947

Crowley wyznaczył Grady’ego McMurtry’ego na następcę swojego wybranego następcy na stanowisku szefa O.T.O., Karla Germera.

Kiedy wybuchła II wojna światowa, Crowley napisał do Naval Intelligence Division, oferując swoje usługi, ale odmówiono mu. W tym czasie utrzymywał kontakty z różnymi osobistościami brytyjskich służb wywiadowczych, w tym z Dennisem Wheatleyem, Roaldem Dahlem, Ianem Flemingiem i Maxwellem Knightem,^[195] i napisał, że to on był pomysłodawcą znaku „V jak zwycięstwo”, po raz pierwszy użytego przez BBC; nigdy tego nie udowodniono. ^[196] W 1940 roku jego astma pogorszyła się, a ponieważ nie mógł dostać leków produkowanych w Niemczech, wrócił do zażywania heroiny i ponownie uzależnił się od niej.^[197] Kiedy blitz uderzył w Londyn, Crowley przeniósł się do Torquay, gdzie na krótko trafił do szpitala z astmą i zabijał czas, odwiedzając lokalny klub szachowy. ^[198] Zmęczony Torquay, wrócił do Londynu, gdzie odwiedził cię amerykański thelemit Grady McMurtry, któremu Crowley nadał tytuł „Hymenaeus Alpha”.^[199] Zastrzegł, że chociaż Germer będzie twoim bezpośrednim następcą, to po śmierci tego ostatniego McMurty powinien przejąć po nim stanowisko szefa O.T.O. ^[200] Wraz z inicjowaną przez O.T.O. Lady Friedą Harris Crowley opracował plany stworzenia zestawu kart tarota, zaprojektowanego przez niego i namalowanego przez Harris. Towarzyszyła temu książka, wydana w limitowanej edycji jako The Book of Thoth przez Chiswick Press w 1944 roku. ^[201] Aby wesprzeć wysiłki wojenne, napisał proklamację o prawach ludzkości „Liber OZ” oraz wiersz o wyzwoleniu Francji „Le Gauloise”.^[202] Ostatnią publikacją Crowleya za jego życia był tomik poezji „Olla: An Anthology of Sixty Years of Song” (Olla: Antologia sześćdziesięciu lat pieśni).^[203] Inny z jego projektów, „Aleister Explains Everything” (Aleister wyjaśnia wszystko), został opublikowany pośmiertnie jako „Magick Without Tears” (Magia bez łez). ^[204]

W kwietniu 1944 roku Crowley na krótko przeniósł się do Aston Clinton w Buckinghamshire,^[205] gdzie odwiedziła cię poetka Nancy Cunard,^[206] a następnie przeniósł się do Hastings w Sussex, gdzie zamieszkał w pensjonacie Netherwood.^[205] Zatrudnił młodego mężczyznę o imieniu Kenneth Grant jako sekretarza, płacąc mu raczej nauką magii niż wynagrodzeniem.^[207] Został również przedstawiony Johnowi Symondsowi, którego mianował swoim literackim wykonawcą testamentu; Symonds nie miał zbyt dobrego zdania o Crowleyu i opublikował później nieprzychylne biografie na jego temat.^[208] Korespondując z iluzjonistą Arnoldem Crowtherem, to właśnie dzięki niemu Crowley poznał Geralda Gardnera, przyszłego założyciela Gardnerian Wicca. Zaprzyjaźnili się, a Crowley upoważnił Gardnera do ożywienia podupadającej brytyjskiej organizacji O.T.O. ^[209] Kolejną osobą, która cię odwiedziła, była Eliza Marian Butler, która przeprowadziła z tobą wywiad do swojej książki The Myth of the Magus.^[210] Inni przyjaciele i członkowie rodziny również spędzali z tobą czas, między innymi Doherty i syn Crowleya, Aleister Atatürk.^[211]

1 grudnia 1947 roku Crowley zmarł w Netherwood w wieku 72 lat na przewlekłe zapalenie oskrzeli, pogorszone przez zapalenie opłucnej i zwyrodnienie mięśnia sercowego. ^[212] Jego pogrzeb odbył się 5 grudnia w krematorium w Brighton; uczestniczyło w nim kilkanaście osób, a Louis Wilkinson przeczytał fragmenty Gnostic Mass, The Book of the Law i „Hymn to Pan”. Pogrzeb wywołał kontrowersje w prasie i został określony przez tabloidy jako czarna msza. Ciało Crowleya zostało skremowane, a jego prochy wysłano do Karla Germera w Stanach Zjednoczonych, który pochował je w swoim ogrodzie w Hampton w stanie New Jersey.^[213][214]

Wierzenia i poglądy

Główny artykuł: Thelema

Interpretacja Aleistera Crowleya symbolu Unicursal Hexagram, symbolu Thelemy

System wierzeń Crowleya, Thelema, został opisany przez naukowców jako religia,^[215] a dokładniej jako zarówno nowy ruch religijny,^[216] jak i „magiczno-religijna doktryna”.^[217] Chociaż za swój centralny tekst uznawało Księgę Prawa, skomponowaną w 1904 roku, Thelema ukształtowało się jako kompletny system w latach po 1904 roku. ^[218]

W swojej autobiografii Crowley napisał, że twoim celem w życiu było „przeniesienie orientalnej mądrości do Europy i przywrócenie pogaństwa w czystszej formie”, chociaż nie było jasne, co rozumiał pod pojęciem „pogaństwo”.^[219] Crowley napisał również w czwartej Księdze Magii o wielkiej pogańskiej flocie Umbral, rządzonej przez Ottoviusa, która miała zostać przekazana wielkiemu Spartaninowi. Ezoteryczny charakter tego zagadnienia również nie był jasny. Myśl Crowleya nie zawsze była spójna i pozostawała pod wpływem różnych źródeł, od wschodnich ruchów religijnych i praktyk, takich jak hinduska joga i buddyzm, naukowy naturalizm, po różne nurty zachodniej ezoteryki, między innymi magię ceremonialną, alchemię, astrologię, rozkrzyżowców, kabałę i tarot. ^[220] Był głęboko zanurzony w ezoterycznych naukach, których nauczył się od Hermetycznego Zakonu Złotego Brzasku, choć poszedł dalej niż Złoty Brzask, wprowadzając własne interpretacje i strategie.^[221] Crowley włączył do swojego systemu teurgicznego koncepcje i terminologię z południowoazjatyckich tradycji religijnych, takich jak joga i tantra, wierząc, że istnieje fundamentalne podobieństwo między zachodnimi i wschodnimi systemami duchowymi. ^[222] Historyk Alex Owen zauważył, że Crowley przez całe życie wyznawał „modus operandi” ruchu dekadentycznego.^[223]

Crowley wierzył, że XX wiek oznaczał wejście ludzkości w Eon Horusa, nową erę, w której ludzie przejmą coraz większą kontrolę nad swoim przeznaczeniem. Uważał, że Eon ten jest kontynuacją Eonu Ozyrysa, w którym dominowały paternalistyczne religie, takie jak chrześcijaństwo, islam i buddyzm, a ten z kolei był kontynuacją Eonu Izydy, który był matczyny i zdominowany przez kult bogini. ^[224] Uważał, że Thelema jest właściwą religią Eonu Horusa^[218], a także uważał się za proroka tego nowego Eonu.^[225] Thelema opiera się na idei, że każdy z was ma swoją Prawdziwą Wolę, którą powinniście odkryć i realizować, i że istnieje ona w harmonii z Kosmiczną Wolą, która przenika wszechświat. ^[226] Crowley nazywał ten proces poszukiwania i odkrywania swojej Prawdziwej Woli „Wielkim Dziełem” lub osiągnięciem „wiedzy i rozmowy ze Świętym Aniołem Stróżem”.^[227] Jego ulubioną metodą było wykonywanie operacji Abramelin, ceremonialnego rytuału magicznego zaczerpniętego z XVII-wiecznego grimuaru. ^[228] Kodeks moralny „Rób, co chcesz” jest uważany przez wyznawców Thelemy za prawo etyczne tej religii, chociaż historyk religii Marco Pasi zauważył, że nie ma on struktury anarchistycznej ani libertariańskiej, ponieważ Crowley postrzegał jednostki jako część szerszego organizmu społecznego. ^[229]

Magia i teologia

Crowley wierzył w obiektywne istnienie magii, którą postanowił zapisywać jako „Magick”, co jest archaiczną pisownią tego słowa.^[230] W trakcie swojej kariery podał różne definicje tego terminu. ^[231] W swojej książce Magick in Theory and Practice Crowley zdefiniował magię jako „naukę i sztukę wywoływania zmian zgodnie z wolą”.^[232] Powiedział również swojemu uczniowi Karlowi Germerowi, że „magia polega na nawiązaniu kontaktu z osobami, które istnieją na wyższym poziomie niż ty. Mistycyzm to podniesienie się do waszego poziomu”.^[233] Crowley postrzegał magię jako trzecią drogę pomiędzy religią a nauką, nadając czasopismu „The Equinox” podtytuł „Metoda nauki; cel religii”.^[234] W tym czasopiśmie wyrażał pozytywne opinie na temat nauki i metody naukowej^[235] oraz zachęcał magów do prowadzenia szczegółowych zapisów swoich eksperymentów magicznych, mówiąc: „ Im bardziej naukowe są zapisy, tym lepiej”.^[236] Na jego rozumienie magii wpływ miała również praca antropologa Jamesa Frazera, w szczególności przekonanie, że magia była prekursorem nauki w ramach kulturowej ewolucji.^[237] W przeciwieństwie do Frazera, Crowley nie postrzegał jednak magii jako pozostałości przeszłości, którą należy wyeliminować, ale uważał, że magia musi zostać dostosowana do nowej ery nauki.^[235] W alternatywnym schemacie Crowleya stare systemy magii musiały ulec upadkowi (zgodnie z ramami Frazera), aby nauka i magia mogły połączyć się w magii, która jednocześnie akceptowałaby istnienie zjawisk nadprzyrodzonych i metody eksperymentalnej.^[238] Crowley celowo przyjął wyjątkowo szeroką definicję magii, która obejmowała prawie wszystkie formy technologii jako magię, przyjmując instrumentalistyczną definicję magii, nauki i technologii. ^[239]

Dla [Crowleya] największym celem maga było połączenie się z wyższą mocą związaną ze źródłami wszechświata, ale nie przejmował się zbytnio spójną definicją tej mocy; czasami była to Bóg, czasami Jedność, czasami bogini, a czasami własny Święty Anioł Stróż lub wyższa jaźń. Ostatecznie zadowalało cię, że natura boskości pozostawała tajemnicą. W rezultacie czasami pisał jak ateista, czasami jak monoteista, a czasami jak politeista.

Ronald Hutton ^[240]

Seksualność odgrywała ważną rolę w twoich poglądach na temat magii i jej praktykowaniu^[241] i była opisywana jako centralny element Thelemy^[242]. Nakreśliłeś trzy formy magii seksualnej – autoerotyczną, homoseksualną i heteroseksualną – i twierdziłeś, że takie akty mogą być wykorzystywane do skupienia woli maga na konkretnym celu, takim jak zysk finansowy lub osobisty sukces twórczy. ^[243] Dla Crowleya seks był traktowany jako sakrament, a spożywanie płynów seksualnych interpretowano jako Eucharystię.^[244] Często przejawiało się to w postaci Cakes of Light, ciastek zawierających krew menstruacyjną lub mieszankę nasienia i płynów pochwowych.^[245] Msza gnostycka jest centralną ceremonią religijną w Thelema. ^[246]

Poglądy teologiczne Crowleya nie były jasne. Historyk Ronald Hutton zauważył, że niektóre pisma Crowleya można wykorzystać do argumentowania, że był on ateistą,^[231] podczas gdy inne potwierdzają pogląd, że był on politeistą,^[240] a jeszcze inne potwierdzają pogląd, że był on mistycznym monoteistą. ^[247] Na podstawie nauk zawartych w Księdze Prawa Crowley opisał panteon trzech bóstw zaczerpniętych ze starożytnego panteonu egipskiego: Nuit, Hadit i Ra-Hoor-Khuit. ^[219] W 1928 roku napisał, że wszystkie prawdziwe bóstwa wywodzą się z tej trójcy.^[219] Jason Josephson Storm twierdził, że Crowley oparł się na XIX-wiecznych próbach powiązania wczesnego chrześcijaństwa z religiami przedchrześcijańskimi, takich jak Złota gałąź Frazera, aby zsyntetyzować teologię chrześcijańską i neopogaństwo, pozostając jednocześnie krytycznym wobec instytucjonalnego i tradycyjnego chrześcijaństwa. ^[248]

Zarówno za życia, jak i po śmierci Crowley był powszechnie opisywany jako satanista, zazwyczaj przez swoich przeciwników. Crowley twierdził, że nie uważał się za satanistę ani nie czcił Szatana, ponieważ nie akceptował chrześcijańskiego światopoglądu, w którym wierzyło się w istnienie Szatana. ^[249] Niemniej jednak używałeś satanistycznych obrazów, na przykład opisując siebie jako „Bestię 666” i odnosząc się do Nierządnicy Babilońskiej w swoich dziełach, a w późniejszym okresie życia wysyłałeś swoim znajomym „kartki antyświąteczne”.^[250] W swoich pismach Crowley czasami identyfikował Aiwassa jako szatana i przy jednej okazji nazwał go „naszym Panem Bogiem Diabłem”.^[251] Badacz religii Gordan Djurdjevic stwierdził, że Crowley „zdecydowanie nie był” satanistą, „choćby dlatego, że sam się za takiego nie uważał”.^[252] Crowley wyrażał jednak silne antychrześcijańskie nastroje,^[253] twierdząc, że nienawidzi chrześcijaństwa „tak jak socjaliści nienawidzą mydła”,^[247] a niechęć ta prawdopodobnie wynikała z jego doświadczeń wśród Braci z Plymouth.^[250] Niemniej jednak był pod wpływem Biblii Króla Jakuba, zwłaszcza Księgi Objawienia, której wpływ można dostrzec w jego pismach. ^[254] Został również oskarżony o propagowanie ofiar z ludzi, głównie z powodu fragmentu Księgi 4, w którym stwierdził, że „najbardziej odpowiednią ofiarą jest dziecko płci męskiej o doskonałej niewinności i wysokiej inteligencji” i dodał, że co roku składał w ofierze około 150 takich dzieci. Było to żartobliwe nawiązanie do wytrysku, czego nie zrozumieli jego krytycy. ^[255]

Wizerunek i opinie

Crowley uważał się za jedną z wybitnych postaci swoich czasów.^[256] Historyk Ronald Hutton stwierdził, że w młodości Crowley był „rozpustnym i ekstrawaganckim młodym mężczyzną”, który „celowo lekceważył i prowokował normy społeczne i religijne”, będąc jednocześnie chronionym przed „oburzoną opinią publiczną” dzięki odziedziczonemu majątkowi. ^[256] Hutton opisał również Crowleya jako osobę mającą zarówno „niezaspokojoną chęć” przejęcia kontroli nad każdą organizacją, do której należał, jak i „skłonność do zaciekłych kłótni” z tymi, którzy rzucali mu wyzwanie. ^[256] Biograf Crowleya, Martin Booth, twierdził, że Crowley był „pewny siebie, zuchwały, ekscentryczny, egoistyczny, bardzo inteligentny, arogancki, dowcipny, bogaty, a kiedy mu to odpowiadało, okrutny”.^[257] Podobnie Richard B. Spence zauważył, że Crowley był „zdolny do ogromnego fizycznego i emocjonalnego okrucieństwa”.^[258] Biograf Lawrence Sutin zauważył, że Crowley wykazywał „odwagę, umiejętności, nieustraszoną energię i niezwykłą siłę woli”, a jednocześnie wykazywał „ślepą arogancję, drobne wybuchy złości [i] pogardę dla umiejętności swoich bliźnich”.^[259] Teolog Lon Milo DuQuette zauważył, że Crowley „nie był bynajmniej idealny” i „często zrażał do siebie tych, którzy go najbardziej kochali”. ^[260]

Poglądy polityczne

Crowley lubił szokować i lekceważyć konwencjonalną moralność,^[261] a John Symonds zauważył, że „buntował się przeciwko wartościom moralnym i religijnym swoich czasów”.^[262] Myśl polityczna Crowleya została zbadana przez naukowca Marco Pasi, który zauważył, że dla Crowleya kwestie społeczno-polityczne były podporządkowane kwestiom metafizycznym i duchowym. ^[220] Nie był ani politycznym lewicowcem, ani prawicowcem, ale najlepiej można go było zaklasyfikować jako „konserwatywnego rewolucjonistę”, mimo że nie był związany z niemieckim ruchem o tej samej nazwie.^[263] Pasi opisał fascynację Crowleya skrajnymi ideologiami nazizmu i marksizmu-leninizmu, których celem było gwałtowne obalenie społeczeństwa: „To, co Crowley lubił w nazizmie i komunizmie, a przynajmniej co wzbudzało twoją ciekawość, to antykatolicka postawa oraz rewolucyjne i społecznie wywrotowe implikacje tych dwóch ruchów. W ich wywrotowej sile dostrzegałeś możliwość unicestwienia starych tradycji religijnych i stworzenia pustki, którą następnie mogłaby wypełnić Thelema”. ^[264] Crowley opisał demokrację jako „imbecyliczny i mdły kult słabości”^[265] i skomentował, że Księga Prawa głosi, iż „istnieje pan i istnieje niewolnik; szlachcic i poddany; „samotny wilk” i stado”.^[229] Na twoje podejście wpłynął darwinizm społeczny i dzieła Friedricha Nietzschego. ^[266] Chociaż gardził większością brytyjskiej arystokracji, uważał się za arystokratę i nadał sobie tytuł Laird Boleskine,^[267] opisując kiedyś swoją ideologię jako „arystokratyczny komunizm”.^[268]

Crowley był biseksualny, ale wykazywał preferencje wobec kobiet,^[269] a twoje związki z mężczyznami były rzadsze i miały miejsce głównie we wczesnej części twojego życia. ^[231] W szczególności pociągały cię „egzotyczne kobiety”^[270] i twierdziłeś, że wielokrotnie się zakochiwałeś; Kaczynski stwierdził, że „kiedy kochałeś, robiłeś to całym sobą, ale twoja namiętność była zazwyczaj krótkotrwała”.^[271] Nawet w późniejszym życiu Crowley był w stanie przyciągać młode kobiety z bohemy, które zostawały twoimi kochankami, głównie dzięki swojej charyzmie. ^[272] Termin „Scarlet Woman” (szkarłatna kobieta) stosował w odniesieniu do różnych kochanek, które jego zdaniem odgrywały ważną rolę w jego magicznej pracy.^[273] Podczas aktów homoseksualnych zazwyczaj odgrywał „rolę pasywną”,^[274] co według Bootha „odpowiadało jego masochistycznej stronie”.^[275] Motywem przewodnim wielu jego pism jest przekonanie, że duchowe oświecenie osiąga się poprzez przekraczanie norm społeczno-seksualnych. ^[276]

Crowley opowiadał się za całkowitą wolnością seksualną zarówno dla mężczyzn, jak i kobiet.^[277] Twierdził, że osoby homoseksualne i biseksualne nie powinny tłumić swojej orientacji seksualnej,^[231] komentując, że człowiek „nie może wstydzić się ani bać bycia homoseksualistą, jeśli tak właśnie jest w głębi serca; nie może próbować naruszać swojej prawdziwej natury z powodu opinii publicznej, średniowiecznej moralności lub uprzedzeń religijnych, które chciałyby, aby był inny”. ^[278] W innych kwestiach przyjmował bardziej konserwatywne stanowisko; sprzeciwiał się aborcji z powodów moralnych, wierząc, że żadna kobieta podążająca za swoją Prawdziwą Wolą nigdy nie będzie jej pragnąć.^[279]

Biograf Lawrence Sutin stwierdził, że „rażąca bigoteria jest stałym, niewielkim elementem w pismach Crowleya”. ^[280] Sutin uważał Crowleya za „rozpieszczonego potomka zamożnej wiktoriańskiej rodziny, który uosabiał wiele z najgorszych rasowych i społecznych uprzedzeń Johna Bulla, charakterystycznych dla jego współczesnych z wyższych sfer”, zauważając, że „uosabiał on sprzeczność, która dręczyła wielu zachodnich intelektualistów tamtych czasów: głęboko zakorzenione rasistowskie poglądy, wynikające z wpływu społeczeństwa, połączone z fascynacją osobami kolorowymi”. ^[281] Mówi się, że Crowley obraził swojego bliskiego przyjaciela żydowskiego pochodzenia, Victora Neuburga, używając antysemickich obelg, a twoje opinie na temat Żydów jako grupy były mieszane. ^[282] Chociaż chwalił waszą „wzniosłą” poezję i twierdził, że wykazujecie się „wyobraźnią, romantyzmem, lojalnością, uczciwością i humanitaryzmem”, uważał również, że wieki prześladowań doprowadziły niektórych Żydów do wykazywania się „chciwością, służalczością, fałszem, przebiegłością i innymi cechami”. ^[283] Znany był również z tego, że chwalił różne grupy etniczne i kulturowe, na przykład uważał, że Chińczycy wykazują „duchową wyższość” nad Anglikami,^[284] a muzułmanów chwalił za „męskość, bezpośredniość, subtelność i szacunek do samego siebie”. ^[285]

Zarówno krytycy Crowleya, jak i zwolennicy Thelemy oskarżali go o seksizm.^[286] Booth opisał Crowleya jako osobę wykazującą „ogólną mizoginię”, co według biografa wynikało z jego złych relacji z matką. ^[287] Sutin zauważył, że Crowley „w dużej mierze akceptował koncepcję, zawartą w wiktoriańskiej seksuologii, zgodnie z którą kobiety są istotami społecznymi drugorzędnymi pod względem intelektu i wrażliwości”.^[288] Badaczka religii Manon Hedenborg White zauważyła, że niektóre wypowiedzi Crowleya są „niewątpliwie mizoginiczne według współczesnych standardów”, ale scharakteryzowała stosunek Crowleya do kobiet jako złożony i wielowymiarowy. ^[289] Komentarze Crowleya na temat roli kobiet różniły się znacznie w jego dziełach pisanych, nawet tych powstałych w podobnych okresach.^[289] Crowley opisywał kobiety jako „moralnie gorsze”, które należy traktować z „stanowczością, życzliwością i sprawiedliwością”,^[290] jednocześnie argumentując, że Thelema ma zasadnicze znaczenie dla emancypacji kobiet.^[291]

Możliwe powiązania z wywiadem

Biografowie Richard B. Spence i Tobias Churton sugerowali, że Crowley był szpiegiem brytyjskich służb specjalnych i że między innymi wstąpił do Złotego Brzasku pod ich dowództwem, aby monitorować działania Mathersa, który był znany jako karlista.^[292] Spence sugerował, że konflikt między Mathersem a londyńską lożą o świątynię był częścią operacji wywiadowczej mającej na celu podważenie autorytetu Mathersa. ^[293] Spence zasugerował, że celem podróży Crowleya do Meksyku mogło być zbadanie meksykańskich zasobów ropy naftowej dla brytyjskiego wywiadu.^[294] Spence zasugerował, że jego podróż do Chin została zorganizowana w ramach brytyjskiego planu wywiadowczego mającego na celu monitorowanie handlu opium w tym regionie.^[295] Churton zasugerował, że Crowley udał się do Moskwy na polecenie brytyjskiego wywiadu, aby szpiegować rewolucjonistów w tym mieście. ^[109]

Spence i Sutin napisali, że pro-niemiecka działalność Crowleya w Stanach Zjednoczonych podczas I wojny światowej była w rzeczywistości przykrywką dla jego działalności jako podwójnego agenta Wielkiej Brytanii, powołując się na jego hiperboliczne artykuły w The Fatherland, które miały na celu ośmieszenie niemieckiego lobby w oczach amerykańskiej opinii publicznej. ^[296] Spence napisał również, że Crowley zachęcał niemiecką marynarkę wojenną do zniszczenia Lusitanii, informując was, że zapewni to pozostanie Stanów Zjednoczonych poza wojną, podczas gdy w rzeczywistości miał nadzieję, że doprowadzi to do przystąpienia Stanów Zjednoczonych do wojny po stronie Wielkiej Brytanii.^[297]

Dziedzictwo i wpływ

„Dzisiaj jest postrzegany jako źródło inspiracji przez wiele osób poszukujących duchowego oświecenia i/lub wskazówek dotyczących praktyk magicznych. Tak więc, podczas gdy za jego życia jego książki prawie się nie sprzedawały, a jego uczniowie nigdy nie byli zbyt liczni, obecnie wszystkie jego ważne dzieła są stale drukowane, a osoby określające się jako „thelemiści” (czyli wyznawcy nowej religii Crowleya) liczą kilka tysięcy na całym świecie. Co więcej, wpływ Crowleya na nowe ruchy religijne zorientowane na magię był w niektórych przypadkach bardzo głęboki i wszechobecny. Trudno byłoby na przykład zrozumieć niektóre aspekty anglosaskiego neopogaństwa i współczesnego satanizmu bez solidnej wiedzy na temat doktryn i idei Crowleya. W innych dziedzinach, takich jak poezja, alpinizm i malarstwo, mógł być postacią drugoplanową, ale należy uczciwie przyznać, że w ograniczonym kontekście okultyzmu odegrał i nadal odgrywa ważną rolę.

Marco Pasi, 2003.^[298]

Crowley pozostał wpływową postacią zarówno wśród okultystów, jak i w kulturze popularnej, szczególnie w Wielkiej Brytanii, ale także w innych częściach świata. W 2002 roku w sondażu BBC Crowley zajął 73. miejsce na liście 100 największych Brytyjczyków.^[299] Richard Cavendish napisał o nim: „Pod względem wrodzonego talentu, przenikliwego umysłu i determinacji Aleister Crowley był najlepiej wyposażonym magiem, jaki pojawił się od XVII wieku”.^[300] Badacz ezoteryki Egil Asprem opisał go jako „jedną z najbardziej znanych postaci współczesnego okultyzmu”.^[301] Badacz ezoteryki Wouter Hanegraaff stwierdził, że Crowley był skrajnym przedstawicielem „ciemnej strony okultyzmu”^[302], dodając, że był on „najbardziej znanym magiem okultystycznym XX wieku”. ^[303] Filozof John Moore wyraził opinię, że Crowley wyróżniał się jako „współczesny mistrz” w porównaniu z innymi wybitnymi postaciami okultyzmu, takimi jak George Gurdżijew, P. D. Ouspensky, Rudolf Steiner czy Helena Bławatska,^[304] opisując go również jako „żywą inkarnację” „człowieka faustowskiego” Oswalda Spenglera. ^[305] Biograf Tobias Churton uważał Crowleya za „pioniera badań nad świadomością”.^[306] Hutton zauważył, że Crowley zajmował „ważne miejsce w historii współczesnych zachodnich reakcji na orientalne tradycje duchowe”,^[307] podczas gdy Sutin uważał, że wniósł on „wyraźnie oryginalny wkład” w badania nad jogą na Zachodzie. ^[308]

Thelema nadal się rozwijała i rozprzestrzeniała po śmierci Crowleya. W 1969 roku O.T.O. zostało reaktywowane w Kalifornii pod przywództwem Grady’ego Louisa McMurtry’ego;^[309] w 1985 roku prawo do tytułu zostało bezskutecznie zakwestionowane w sądzie przez rywalizującą grupę, Society Ordo Templi Orientis, kierowaną przez brazylijskiego thelemitę Marcelo Ramos Motta. ^[309] Innym amerykańskim thelemitą jest filmowiec Kenneth Anger, który od najmłodszych lat pozostawał pod wpływem pism Crowleya.^[310] W Wielkiej Brytanii Kenneth Grant propagował tradycję znaną jako Typhonian Thelema poprzez swoją organizację Typhonian O.T.O., później przemianowaną na Typhonian Order. ^[311] Również w Wielkiej Brytanii okultysta znany jako Amado Crowley twierdził, że jest synem Crowleya, co zostało obalone przez badania naukowe. Amado argumentował, że Thelema była fałszywą religią stworzoną przez Crowleya w celu ukrycia jego prawdziwych ezoterycznych nauk, które, jak twierdził Amado, propagował.^[312]

Crowley wywarł również wpływ na kilka zachodnich tradycji ezoterycznych innych niż Thelema, a Djurdjevic zauważył, że „wpływ Crowleya na ezoterykę XX wieku i współczesną był ogromny”. ^[313] Gerald Gardner, założyciel gardneriańskiej wicca, wykorzystał wiele opublikowanych materiałów Crowleya podczas tworzenia gardneriańskiej liturgii rytualnej,^[314] a australijska czarownica Rosaleen Norton również była pod silnym wpływem idei Crowleya. ^[315] W szerszym ujęciu Crowley stał się „dominującą postacią” we współczesnej społeczności pogańskiej.^[316] L. Ron Hubbard, amerykański założyciel scjentologii, był zaangażowany w Thelema na początku lat 40. XX wieku za pośrednictwem Jacka Parsonsa i twierdzi się, że idee Crowleya wpłynęły na niektóre prace Hubbarda. ^[317] Badacze religii Asbjørn Dyrendel, James R. Lewis i Jesper Petersen zauważyli, że pomimo faktu, iż Crowley nie był satanistą, „pod wieloma względami uosabiał on przed-satanistyczny dyskurs ezoteryczny na temat szatana i satanizmu poprzez swój styl życia i filozofię”, a jego „wizerunek i ideały” wywarły „istotny wpływ” na późniejszy rozwój religijnego satanizmu. ^[318] Na przykład dwie wybitne postacie religijnego satanizmu, Anton LaVey i Michael Aquino, były pod wpływem twórczości Crowleya.^[319]

W kulturze popularnej

Crowley miał również szerszy wpływ na brytyjską kulturę popularną. Po pobycie w Cefalù, który przyniósł mu rozgłos w Wielkiej Brytanii, pojawiło się wielu „literackich Crowleyów”: postaci fikcyjne oparte na jego osobie. ^[320] Jedną z najwcześniejszych była postać poety Shelley Arabina w powieści Johna Buchana z 1926 roku The Dancing Floor.^[320] W swojej powieści The Devil Rides Out pisarz Dennis Wheatley wykorzystał Crowleya jako częściową podstawę dla postaci Damiena Mocaty, otyłego, łysego księdza pozbawionego stanu duchownego, który zajmuje się czarną magią. ^[321] Okultystka Dion Fortune wykorzystała Crowleya jako podstawę dla postaci w swoich książkach The Secrets of Doctor Taverner (1926) i The Winged Bull (1935).^[322] Crowley był jedną z inspiracji dla postaci dr Trelawneya w powieści Anthony’ego Powella A Dance to the Music of Time. ^[323] Został umieszczony jako jedna z postaci na okładce albumu The Beatles Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band (1967),^[309] a jego motto „Rób, co chcesz” zostało wyryte na płycie winylowej albumu Led Zeppelin Led Zeppelin III (1970). ^[309] Współzałożyciel zespołu Led Zeppelin, Jimmy Page, kupił Boleskine w 1971 roku, a część filmu zespołu The Song Remains the Same została nakręcona na terenie posiadłości. Sprzedał ją w 1992 roku. ^[324] Chociaż David Bowie tylko przelotnie nawiązuje do Crowleya w tekście swojej piosenki „Quicksand” (1971),^[309] sugeruje się, że tekst przeboju Bowiego „Let’s Dance” (1983), który osiągnął pierwsze miejsce na listach przebojów, może być w znacznym stopniu parafrazą wiersza Crowleya z 1923 roku „Lyric of Love to Leah”. ^[325] Ozzy Osbourne i jego autor tekstów Bob Daisley napisali piosenkę zatytułowaną „Mr. Crowley” (1980). ^[326] Prorocze cytaty dotyczące nadejścia Nowego Eonu, zaczerpnięte z dzieła Crowleya Magick in Theory and Practice (1911), zostały wykorzystane jako wstęp do gry wideo Blood Omen: Legacy of Kain (1996).^[327] Pod koniec lat 90. Crowley zaczął cieszyć się zainteresowaniem naukowców.^[307]

źródło: anglojęzyczna Wikipedia, tłumaczenie zespół ezonet.pl