ezonet.pl
Maria de Naglowska (15 sierpnia 1883 – 17 kwietnia 1936) była rosyjską okultystką, mistyczką, pisarką, dziennikarką i poetką, która pisała i nauczała o seksualnych magicznych praktykach rytualnych, będąc jednocześnie związaną z paryskim ruchem surrealistycznym. W latach 1932–1935 założyła i prowadziła w Paryżu stowarzyszenie okultystyczne znane jako Confrerie de la Flèche d’Or (Bractwo Złotej Strzały). Nauki okultystyczne Naglowskiej skupiały się na tym, co nazywała Trzecim Terminem Trójcy, w którym Duch Święty klasycznej trójcy chrześcijańskiej jest uznawany za boską kobiecość. Jej praktyki miały na celu pojednanie sił światła i ciemności w naturze poprzez połączenie męskiego i żeńskiego, ujawniając duchową transformacyjną moc seksu.
Biografia
Naglowska urodziła się w 1883 roku w Sankt Petersburgu w Rosji jako córka gubernatora prowincji Kazań. W wieku 12 lat została sierotą i kształciła się w ekskluzywnej prywatnej i arystokratycznej szkole Instytut Smolna. Po rozłamie z arystokratyczną rodziną spowodowanym zakochaniem się w żydowskim plebejuszu Moise Hopenko, przeniosła się z nim najpierw do Berlina, a następnie do Genewy, gdzie wzięli ślub i mieli troje dzieci. Około 1910 roku Hopenko porzucił cię i wyjechał do Palestyny. Naglowska zarabiała na życie jako nauczycielka. Pracowała również jako dziennikarka, ale jej radykalne poglądy doprowadziły do jej uwięzienia i ostatecznego wydalenia ze Szwajcarii, po czym około 1920 roku przeniosła się do Rzymu.[1]
W Rzymie ponownie pracowała jako dziennikarka i poznała Juliusa Evolę. [2]
W 1929 roku przeniosła się do Paryża. Aby się utrzymać, prowadziła seminaria okultystyczne, na które przychodziło nawet 40 osób, aby wysłuchać jej poglądów na temat magii seksualnej. W sesjach tych uczestniczyli znani pisarze i artyści awangardowi, tacy jak Evola, William Seabrook, Man Ray i André Breton. Spotkania te doprowadziły ostatecznie do powstania Bractwa Złotej Strzały w 1932 roku.[3] [4]
Jej wydarzenia były najwyraźniej dość kontrowersyjne. W 1935 roku Naglowska wygłosiła przemówienie w Club de Faubourg, gdzie została przedstawiona jako „Wysoka Kapłanka Miłości Świątyni Trzeciej Ery” i mówiła na temat „Magia i seksualność: czym jest magiczny stosunek płciowy? Czym jest symboliczny wąż”. Klub został osądzony i skazany za „obrażanie przyzwoitości publicznej”, ale później skutecznie odwołał się od wyroku.[5]
Podczas pobytu w Paryżu Naglowska wydawała gazetę La Flèche (Strzała), która ukazała się w dwudziestu numerach i zawierała artykuły napisane przez wielu okultystów.
W 1931 roku skompilowała, przetłumaczyła na język francuski i opublikowała pisma amerykańskiego okultysty Paschala Beverly’ego Randolpha na temat magii seksualnej i magicznych luster. Jej tłumaczenie i publikacja uratowały dzieło Randolpha przed zapomnieniem i wpłynęły na europejską magię dzięki jego ideom i naukom.[6] Naglowska uzupełniła tekst o to, co według niej było ustnymi naukami Randolpha. [7]
W 1932 roku opublikowała półautobiograficzną nowelę Le Rite Sacré de l’amour magique (Święty rytuał magicznej miłości). W tym samym roku opublikowała również La Lumière du sexe (Światło seksu), mistyczny traktat i przewodnik po rytuałach seksualnych, który był lekturą obowiązkową dla tych, którzy chcieli zostać wtajemniczeni w Bractwo Złotej Strzały.
Jej późniejsza książka poświęcona zaawansowanym praktykom magii seksualnej, Le mystère de la pendaison (Tajemnica powieszenia), zawiera szczegółowy opis jej zaawansowanych nauk dotyczących Trzeciego Terminu Trójcy i duchowej mocy transformacyjnej seksu, a także praktyk erotycznego rytuału powieszenia i innych praktyk deprywacji sensorycznej.
Poza tematyką okultystyczną Naglowska wywarła również wpływ na ruch surrealistyczny. „Lexique succinct de l’érotisme” w katalogu Międzynarodowej Wystawy Surrealistów w Paryżu w 1959 roku odnotowało jej ważny wpływ.[8] Surrealista Sarane Alexandrian napisał szczegółową relację z jej życia.[9]
W 1935 roku Naglowska miała sen przepowiadający jej śmierć i wkrótce potem zamieszkała z córką w Zurychu. Zmarła tam w wieku pięćdziesięciu dwóch lat, 17 kwietnia 1936 roku.[10]
Symbolika satanistyczna
W swojej książce Eros and the Mysteries of Love: The Metaphysics of Sex Julius Evola twierdził, że Naglowska często pisała dla uzyskania efektu szoku, zwracając uwagę na jej „celowe zamiary skandalizowania czytelnika poprzez niepotrzebne rozwodzenie się nad satanizmem”.[11]
Nazywając siebie „kobietą satanistyczną”, otaczała się satanistyczną retoryką i obrazami, aby wywołać prowokacyjny efekt. Wyraźnie zachęcała swoich uczniów, aby wyobrażali sobie szatana jako siłę wewnątrz ludzkości, a nie jako rzeczywistego zewnętrznego złego, niszczycielskiego ducha. Głosiła, że „rozum służy szatanowi”. Wykorzystuje szatana jako symbol ludzkiego pragnienia radości i wolności, pisząc: „Moi bracia, czcigodni wojownicy Złotej Strzały, powiedzą: «Wolnym człowiekiem w tobie był szatan i pragnął on wiecznej radości, ale ty, wyzwolony bracie, zdecydowałeś inaczej, ponieważ byłeś nie tylko szatanem, ale także Tym, który żyje, będąc Życiem»”[12].
Praktyka rytualna
Jeden z rytuałów, o którym istnieją relacje z pierwszej ręki, przypomina, że ceremonia obejmowała nagą Naglowską leżącą na plecach na ołtarzu, podczas gdy męski inicjowany umieszczał kielich na jej genitaliach i ogłaszał: „Będę dążył wszelkimi środkami do oświecenia siebie, z pomocą kobiety, która wie, jak kochać mnie dziewiczą miłością… Będę badał wraz z towarzyszami inicjacyjny akt erotyczny, który poprzez przekształcenie ciepła w światło budzi Lucyfera z satanicznych cieni męskości”.[13]
źródło: anglojęzyczna Wikipedia, tłumaczenie zespół ezonet.pl
